De gebeten hond

Sinds jaar en dag wordt er hondenbelasting geheven in Wassenaar, maar wordt er niet daadwerkelijk specifiek voor honden voorzieningen aangeschaft.

Nu hebben honden niet alleen als ’s mens trouwste vriend een rol, maar zijn zij daadwerkelijk voor gehandicapten, beperkten en bijv bij PTSS een onmisbare mantelzorgvriend(in) geworden. De hulphond is een gegeven geworden in het dagelijks leven van iedereen, jong en oud, die leven met een beperking waar hun hond juist de steun en toeverlaat zijn geworden.

In Wassenaar is het helaas nog niet zo dat er pro-actief gehandeld wordt op komend beleid en helemaal niet wanneer het VN-verdrag Handicap betreft.

Afgelopen week ben ik, Fractie Hagen, als lichamelijk beperkte, naar het hondenstrand geweest. Althans, dat was de bedoeling. Tot de kluft heb ik het volgehouden met tussenstops, maar durfde met geen mogelijkheid naar beneden, want ik was bang om niet meer naar boven te komen.

De toegankelijkheid van het hondenstrand laat zeer te wensen over. Wanneer je als (hulp)hondeneigenaar keurig wil genieten van een stranddag en dus netjes de tocht naar het hondenstrand onderneemt, kom je bedrogen uit.

Allereerst de verwarrende bordjes aan beide kanten met: verboden toegang om vervolgens met je rolstoel, krukken, rollator, scootmobiel de enorme zandberg te moeten bedwingen om vervolgens de steile aftocht in hetzelfde zand naar het strand te ondernemen. Er is totaal geen mogelijkheid om af te koelen bij een tentje en de blaren zullen inmiddels gebrand zijn in de poten van de honden en de kinderen die op slippertjes dit hebben volbracht.

In dit geval is het dus wel de (be)lasten, maar niet de lusten.

Wat mij betreft kan de strandvlag halfstok zolang deze situatie zo blijft. Toegankelijkheid en inclusie voor iedereen!

Brenda Hagen

Fractie Hagen

Raad en daad

In de afgelopen jaren is er flink huisgehouden in het deel waar juist de inwoners op zouden moeten kunnen rekenen: de sociale voorzieningen die de gemeente beschikbaar heeft om inwoners te ondersteunen.

Nu wordt er flink gesproken over de participatie van inwoners, maar eigenlijk hebben ze op dit moment nog niets in te brengen. en de aankomende jaren wordt het steeds slechter.

Wanneer er gekeken wordt hoe het landelijke beleid zich nog meer buigt over de mogelijkheden om te krimpen en bezuinigen op de zorg, hulp en ondersteuning van de inwoners en waarbij toeslagen verminderen, inkomen verminderd, huurprlijzen de pan uit rijzen, energiekosten zeer hoog worden, belastingen verhoogd worden, verplichte zorgverzekering én de bijbehorende eigen risico verhoogd worden, dan kun je als gemeente alleen maar vaststellen dat de inwoners er door het landelijke beleid al met vele euro’s per maand er op achteruit gaan.

Ook in Wassenaar zijn er, meer mensen dan je verwacht, die wel werken of vanwege ziekte een uitkering hebben of door de crisis(sen) hun baan zijn kwijtgeraakt of op 0-urencontracten werken, zonder recht op aanvulling. Kostendelersnorm en andere “participerende” oplossingen zorgen ervoor dat er bij deze mensen geen recht is om gebruik te maken van bijzondere bijstand. of bijvoorbeeld kwijtschelding van de weer stijgende gemeentelijke belastingen.

De huidige coalitie in Wassenaar lijkt te vergeten dat de primaire taak van de gemeente ook een zorgplicht is. Veel geld wordt opgehaald bij de inwoners, maar dit weer gelijk verdelen, daar komt het niet van.

Hoewel de VVD 4 jaar geleden nog een groot artikel in de lokale krant plaatste dat het geld terug moest naar de inwoners, is anno 2018 er niets meer van terug te zien in de manier waarop er eigenlijk geregeerd wordt. Inwoners zijn blijkbaar een melkkoe en het spaarvarken wordt geslacht.

Van financiën heb ik weinig kaas gegeten in de vorm die het college hanteert. Wanneer je als simpele inwoner er naar kijkt, lijkt het wel een goocheltruc en verdwijnen er vele duizenden euro’s naar krochten die opeens achter gordijntjes blijken te bestaan. Wanneer er zo “creatief” geboekhoud wordt, vraag je je af of en hoe dit af gaat lopen. Je wordt bang dat er achter de schermen zo gefrutseld wordt dat het op papier een soort van klopt, maar stiekem je hart vast moet houden voor de verrassingen (zie de dividendbelastingaftrek die als een donderslag bij heldere hemel vanuit de regering even insloeg).

Omdat ik als Fractie Hagen een solide bestuur wil en de aankomende jaren weinig gedoe wil hebben mbt het zagen aan de poten van deze coalitie, blijft er weinig tot geen ruimte over om als éénvrouwsfractie een beweging te krijgen die eerst de inwoners en lokale middenstand op nr. 1 zet en daarna buiten de Wassenaarse grenzen de verbindingen maakt.

Als Fractie Hagen zie ik mandaten die weggegeven worden, terwijl de raad juist zelf moet sturen op bijvoorbeeld het inkoopcircus van (jeugd)hulp en hulpmiddelen die via de WMO verstrekt worden. Het wordt allemaal even door de strot geduwd, terwijl er pas enkele maanden een nieuwe raad zit en er voor 4 jaar!!! vastgelegde afspraken in bulk de kant opkomt van de raadsleden. De samenwerking die niet soepel loopt met Leidschendam-Voorburg wanneer we het dus juist over de hulpvragende inwoners hebben.

Te veel constructies worden gebouwd om de raad een tandeloze tijger te laten zijn, maar wel de verantwoordelijkheid laten dragen. Immers het College van Burgemeester en Wethouders dient uit te voeren wat de raad (in meerderheid) aangeeft. Hier is dus de coalitie aan het woord. 1 lokale partij waar juist de wethouder Sociaal Domein is en als een waakhond voor de bezuinigingen op de mens moet liggen.

Er wordt dus gewoon vanuit de pot WMO een bedrag van € 40.000,00!! euro overgemaakt naar een woningbouwvereniging om “huizen aan te passen als project”. Niet dus naar de individuele inwoner die via een keukentafelgesprek enorm moet lullen voor spullen en daar dan de helft aan zorg en hulp voor krijgt (want dat kan altijd door vrijwilligers, matelzorgers geleverd worden, dus u heeft niet de volle 4 uur nodig Of Dit hulpmiddel kan anti-revaliderend werken, dus verstrekken wij deze niet).

Alles wordt naar organisaties overgemaakt, want de inwoners moeten blijkbaar maar blijven bedelen, kastje-muurspelletje spelen en bezig gehouden worden met de papieren tijger en de zinloze papierverschuiverij, zodat het lekker lang duurt voordat er geld uitgegeven hoeft te worden.  Daarnaast mag je als inwoner dus niet meer zelfregie hebben: alles wordt ingekocht en als inwoner MOET je die hulp/zorg daar maar afnemen, want daar is een contract mee. Hier heeft de raad dus ook geen zeggenschap meer over.

Er wordt gesproken over “de kaasschaafmethode” wanneer je naar de m.i. onnodige bezuinigingen kijkt, vindt de coalitie en bij monde dus de wethouders. Ik zie het als een botte bijl waar wederom de inwoners met hun hoofd op het blok zijn gelegd.

 

Ben benieuwd hoe de overige raadsleden die niet in de coalitie zitten, hier tegenaan kijken. Zal het wel zien of horen in de vergaderingen.

In de tussentijd ben ik boos, teleurgesteld en verdrietig dat 21 mensen die bij de verkiezingen gekozen zijn door de inwoners, de stem van de inwoners geparkeerd hebben en hun kostelijke eigen gang gaan en zich verschuilen achter beleid.

arbeidsbeperkt raadslid

Arbeidsbeperkt raadslid en inkomsten uit raadswerk

Ik ben een arbeidsbeperkt raadslid.Daar maak ik al jaren geen geheim van, maar wat ik niet vertel is hoe mijn beperkingen mijn arbeidsleven en het dagelijks leven beïnvloeden.

Allereerst begin ik met de bindweefselafwijking in mijn lichaam. Al mijn banden en bindweefsel is te lang en dit zorgt voor het “uit de kom schieten’ van gewrichten. Nu gebeurt dat natuurlijk niet de hele dag door met elk gewricht, maar wel elke dag met bepaalde al zeer verzwakte gewrichten. Mijn spieren moeten dus het werk doen van de banden en die hebben ook wel eens rust nodig. Hierdoor ontstaan spasmes en kan ik bijvoorbeeld niet “gewoon” lopen of typen. Bindweefsel zit dus ook in je ogen en alles om de ogen op de juiste plek te houden, zodat je voldoende zicht hebt. Bij mij gaan ze dus bij overbelasting enorm mistig worden. Ik kan dan alleen met een vergrootglas lezen in het gunstigste geval. Naast dat bindweefsel dus zorgt voor stabiliteit, zorgt het er ook voor dat je rug en dus ook alles tussen de wervels op z’n plek blijven. Je raadt het al: bij mij spelen de hernia’s regelmatig op en ben ik soms zelfs tijdelijk verlamd. Ook mijn aderen zijn fragieler doordat het bindweefsel niet goed werkt. Hierdoor heb ik bijvoorbeeld spontane neusbloedingen.

Denk even in hoe het is voor mij om nu de begroting op papier á ruim 200 pagina’s aangeleverd te hebben gekregen en dat mijn lichaam besluit alle bovengenoemde verschijnselen te manifesteren.

Dit naast de raadsstukken van afgelopen week:

• notulen: 18 pagina’s
• lijst ingekomen stukken; 3 pagina’s
• voorstel raad 1: 3 pagina’s
• ruimtelijke onderbouwing: 37 pagina’s
• ingediende zienswijze: 8 pagina’s
• nota beantwoording: 6 pagina’s
• raadsbesluit: 1 pagina
• herzienningsplan rv vasstelling: 4 pagina’s
• raadsbesluit: 1 pagina
• zienswijze: 3 pagina’s
• nota beanwoording 3 pagina’s
• bijlage 3: 1 pagina
• bijlage 4a: 37 pagina’s
• bijlage 4b: 1 pagina’s
• bijlage 4c: 26 pagina’s
• bijlage 4d: 1 pagina
• bijlage 4E 59 pagina’s
• bijlage 4f: 77 pagina’s
• bijlage 4g: 48 pagina’s
• bijlage 4h: 10 pagina’s
• bijlage 4i: 16 pagina’s
• risicoprofiel: 4 pagina’s
• bijlage 1: 1 pagina
• bijlage 2: 2 pagina’s
• bijlage 3: 19 pagina’s
• bijlage 4: 20 pagina’s
• bijlage 5: 16 pagina’s
• raadsbesluit: 1 pagina’s
• zienswijze: 1 pagina
• gemeentelijke en regionaal veiligheidsbeleid:
• voorstel aan de raad: 4 pagina’s
• bijlage 1: 49 pagina’s
• bijlage 2: 2 pagina’s
• bijlage 3: 12 pagina’s
• bijlage 4: 45 pagina’s
• RB: 1 pagina’s
• tussentijds advies:
• raadsvoorstel: 3 pagina’s
• bijlage 1: 2 pagina’s
• bijlage 2: 24 pagina’s
• raadsbesluit: 1 pagina’s
• verordening:
• raadsvoorstel 5 pagina’s
• bijlage1: 4 pagina’s
• bijlage 2: 6 pagina’s
• bijlage 3: 6 pagina’s
• raadsbesluit: 5 pagina’s
• raadsbesluit 2: 2 pagina’s

Toen nog amendementen die later ingebracht werden en moties totaal 4 stuks, dus 4 pagina’s

Totaal opbrengst 1 raadsvergadering aan pagina’s lezen excl de begroting die over twee weken behandeld wordt: 600 pagina’s voor 1 vergadering.                                                      In mijn geval zijn er 3 commissievergaderingen bij en het presidium, naast enkele raadswerkgroepen.

Voor elke vergadering ontvang je als raadslid ook diverse mails en telefoontjes van inwoners die hun zorgen uiten en hierbij steun hopen te verkrijgen van jou als raadslid.

Ook instellingen, organisaties etc die op één of andere manier aan de gemeente gelinkt zijn, verwachten terecht dat je je ook verdiept in hun positie binnen de gemeente en nodigen je uit om langs te komen. Daarnaast wordt via social media ook aandacht gevraagd voor zaken die inwoners bezig houden en weer voor schriftelijke vragen zorgen. Dat is immers ook de taak van een raadslid. Ik benoem dit om te duiden hoeveel verantwoordelijkheden en leeswerk een raadslid heeft.

In mijn geval moet ik dit dus spreiden over 7 dagen en 24 uur, naast mijn gebruikelijke werkzaamheden en de verzorging van mijn kinderen. Ik zie huishoudelijk werk ook als werk, aangezien ik geen huishoudelijke hulp heb.

De Vereniging voor Raadsleden heeft inmiddels een brandbrief de deur uitgedaan naar de betreffende minister met de vraag: waar blijft het gereserveerde geld voor raadsleden in kleinere gemeenten. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat er wel degelijk een te grote druk op raadsleden in kleinere gemeenten ligt en wordt verzocht om het gelijk te trekken met de werklast van een gemeente met vergelijkbare inwonersaantal als Wassenaar: € 958,91 bruto. Min belasting: € 606,30.

Er wordt echter niet gekeken naar hoe groot de werklast is voor een arbeidsbeperkt raadslid.Met andere woorden er wordt nog geen rekening gehouden met een toegankelijke en inclusieve raad.

Nu ben ik dus echt trots op het feit dat ik als raadslid mijn steentje kan bijdragen aan een betere inclusieve en toegankelijkere gemeente en ook blij met een geldelijke vergoeding hiervoor. Mijn vergoeding vervangt dus de uitkering die ik ontving, waardoor ik mij zelfstandiger voel.

Wat er echter de afgelopen dagen gebeurde is dat mijn inkomen vergeleken werd met het inkomen van een niet arbeidsbeperkt persoon.

Via de SP werd het verwijt gemaakt dat raadsleden over de hele linie eigenlijk al te veel ontvangen en dat dit dus de reden is om het dan te storten op een spaarrekening van een politieke partij en dit deels via giften van de belasting weer terugkrijgt.

Ook kwam de stampede over dat alle raadsleden ook werken, dus dat het wel heeeeel veeeel geld is dat mensen zo maar krijgen voor een paar uurtjes werk.

Ik werk dus niet via een reguliere werkgever, omdat mijn lichaam geen reguliere negen tot vijf baan trekt. Mijn inkomen via de gemeenteraad wordt door de belasting als een echt inkomen gezien en wordt dus ook belasting op ingehouden. Daarnaast krijg ik dus voor het bedrag dat ik ontvang via de gemeenteraad geen uitkering meer. Maw: mijn raadswerk is en blijft er voor zorgen dat ik onder het sociaal minimum zit met twee 18+, maar 23- thuiswonende kinderen die weer studeren via het studieleenstelsel. Wij hebben dus geen recht op welke ondersteuning dan ook vanuit gemeentepotjes oid. Een studielening wordt namelijk gezien als een inkomen. Alleen de individuele studietoeslag ontvangt 1 kind van mij, dus geen andere aanvullingen.

Ook werd via twitter Brigitte Kaandorp erbij gesleept (heel zwaar leven) en dat omdat ik dus aangeef dat ik een minimaraadslid ben met een éénvrouwsfractie.

Nou, daar wisten ze ook wel raad mee, die twittermeute: dat heb je dus aan jezelf te danken, want je bent afgesplitst! Je bent een Zetelrover!!! en dan het artikel erbij waar de foto bijzit van mij met mijn gehandicapte kind. Overigens ben ik heel trots op deze foto. Ik had toen net te horen gekregen dat ik baarmoederhalskanker had en ondanks ook die shit bleef ik voor mijn kind zorgen en zorgen dat er voor haar gezorgd werd wanneer ik geopereerd etc werd.

Het SP-raadslid dat vindt dat de raadswerkvergoeding te hoog is, baseert dit ook op aangenomen gevoelsmatige feiten: Door niet zelf in armoede te leven, alleenstaand te zijn en voor kinderen te zorgen, maar wel een raadsvergoeding te ontvangen van zoooo hoooog, kun je niet verdedigen, want je voelt niet hoe het is. Toen ik kenbaar maakte dat ik dit allemaal ben plus raadslid werd de toon ietwat beschuldigender. Ik kon toch gaan werken? Ik kon toch commissieleden aanstellen? Toen ik met nee antwoordde kwam er een venijntje los: ze ging op de website van de gemeente kijken en maakte, jawel zo sjiek als ze is na veel scrollen, een screenshot van de partij waar ik van afgesplitst ben en dat die commissieleden heeft. * kuch*.

Mij heb je er niet mee; je laat alleen zo wel zien wat jij bent en waar je precies staat in het sociale spectrum.

Ook mijn argument dat ik 36 uur bezig ben per week met raadswerk ging er niet in: immers onderzoek had aangetoond dat raadsleden binnen kleine gemeentes gemiddeld 16 uur raadswerk hebben, dus overbetaald. Ook niet nadat ik dus aangaf beperkt te zijn.

Het SP-raadslid heeft iets makkelijk praten: immers bij acties van bewoners of inwoners van Nederland, zetten ze gewoon hun trampstamp eronder en claimen dat zij heul veul werk gehad hebben en zij solidair zijn met die groep. Zo ook is gebeurd bij Zorg In Actie en nog meer lokale of landelijke acties. Opeens zo veel steun. Het kost ze geen drol, maar de SP-trampstamp zit er goed opgebakken en de SP-ers kloppen zich op de borst. Ook met de loondispensatie. Wat eigenlijk bij mij van toepassing is, maar dus niet herkend wordt, werd er een trampstamp na mate de onvrede hierover maatschappelijk groeide, opgegooid. Daarnaast heeft zij geen arbeidsbeperking en ontvangt ze salaris uit regulier werk.

Ik ben dus nog lid van de SP. Puur om de onzin van de verplichte afdrachtsregeling afgeschaft te zien worden, omdat het rechtsongelijkheid brengt. Verder zijn er landelijk wat punten waar ik het mee eens ben en kan ik nog steeds niet echt een partij vinden die al mijn punten onderschrijft. Wat me brengt bij het onafhankelijke raadslidmaatschap. Ieder lid van de gemeenteraad hoort zelfstandig te functioneren en zich bewust te zijn van het feit dat hij/zij/hen persoonlijk verantwoordelijk is door het stemmen voor of tegen zaken. Samenwerken bijvoorbeeld in een politieke zetting (politieke partij) is prachtig! En wanneer hier ook weer samenwerking uit voortkomt; nog mooier. Een stabiele samenwerking over de breedte is goed voor een gemeente. Helaas zie ik te veel dat wanneer er een coalitie is gevormd er standaard een oppositie gevormd wordt die niet altijd constructief bijdraagt aan de bestuurbaarheid van een gemeente. Er wordt te veel vanuit de mogelijke kiezers gedacht ipv de hele gemeente.

Ook merk ik dat er geen rekening gehouden wordt met de landelijke maatregelen en dan ook nog de maatregelen die gemeenten maken naar inwoners. De verbindingen ontbreken.

Zie ook de reacties van het SP-lid die niet snapt dat je als raadslid ook armoede kunt kennen. Hierbij overschreeuwt ze dus de ervaringsdeskundige(n) en spreekt ze inderdaad over hen en niet met hen.

Als arbeidsbeperkt raadslid pleit ik er dan ook voor dat raadsleden in alle gemeenten vergoed worden op basis van een 36-urige werkweek incl. bijhorend minimum uurloon.

Zo creëer je gelijkwaardigheid, toegankelijkheid en diversiteit in de gemeenteraden.

Fractie Hagen is een feit

22-03-2018 Volledig beduusd loop ik door het dorp. Via een privébericht heb ik te horen gekregen dat ik een zetel heb in de Wassenaarse gemeenteraad. Ik heb bewust mijn mobiel niet meegenomen om rustig te kunnen denken en het even van me af te lopen. Zoveel emoties, zoveel vragen.. Ongeloof, vreugde, onzekerheid, dankbaarheid en nog meer onbenoembare gevoelens die door het lijf heen gieren. Thuisgekomen bleken er inderdaad al een aantal berichten te zijn. En allemaal positief! Allemaal met het advies: neem die zetel! Later die avond schrijf ik mijn eerste mail aan de voorzitter van de gemeenteraad met de mededeling dat wanneer de uitslag idd zo mocht zijn dat ik recht heb op een zetel, ik deze wil nemen en verder zal gaan onder de naam Fractie Hagen. Ik geef toe; het is geen originele naam, maar ik ben geen politieke partij, die zou dan nog opgericht moeten worden, en daarnaast was er geen creatief celletje meer in mij beschikbaar die op iets anders kon komen. Het enige wat nu nog blijft is de vraag: Ga ik morgen naar de officiële verkiezingsuitslag? Enigszins tevreden over het feit dat ik de stap heb durven nemen ga ik naar bed.

23-03-2018 De dag van de officiële uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Om 10.00 uur verzamelen in raadhuis De Paauw, dus vanaf 05.30 uur wakker en nog steeds in dubio. Om 08.30 uur hak ik de knoop door: ik ga.

09.55 uur kom ik aan bij de Paauw en zie het hele bordes vol staan met allemaal mensen. Eerst denk ik aan een bruiloft, maar dan herken ik veel gezichten van ander politieke partijen. Dichterbij gekomen hoor ik vanuit de Paauw het brandalarm afgaan en de bordesstaanders bevestigen dit: Iemand heeft het brandalarm af laten gaan. Iets later dan gepland kunnen we allemaal naar binnen en wordt het proces verbaal voorgelezen. Hierin staat oa de zetelverdeling en er wordt uitgelegd hoe het precies werkt met de restzetels. Ook wordt verteld dat alle gekozen raadsleden een brief die dag thuisbezorgd krijgen waarin de route uitgelegd wordt en alle benodigdheden om de zetel al dan niet te aanvaarden. Toen het officiële gedeelte afgehandeld was kon ik mijzelf voorstellen aan diverse aanwezigen. Alle partijen die ik tegenkwam kon ik ook feliciteren. Ze hebben hard gewerkt voor het behaalde resultaat en via de televisie zag ik natuurlijk ook dat sommige partijen landelijk stabiel, of zelfs beter hadden gescoord. Lokale partijen groeiden ook en al met al was er een optimistisch geluid over de nieuw gekozen raad. Zenuwachtig was ik wel hoe het zou landen wanneer allen te horen zouden krijgen dat ik apart zou gaan en mijzelf dus fractie Hagen zou gaan noemen. Hier bleek gelukkig groot begrip voor te zijn. Alle nog aanwezigen wenste mij veel succes en boden aan om bij vragen gewoon aan hen te stellen. Dit was een grote opluchting voor mij en ging ook met een lichter gemoed naar huis.

Via de mail kreeg ik al een informatiebrief waarin stond dat ik een uittreksel moest overleggen, dus in gestrekte draf naar het gemeentekantoor, zodat deze voor de volgende dag in huis zou zijn. Daar aangekomen, bleek de informatiebrief niet volledig juist te zijn. Ja er is een uittreksel nodig, maar de gemeente verzorgd dit en zoals in de later bezorgde informatiebrief staat klopt dit en kan ik met een gerust hart de volgende dag tussen 14.00-16.00 uur alles inleveren om raadslid te zijn. Beginnersfout nummer 1: eerst alle stukken lezen :). Alle formulieren ingevuld en ondertekend en in de chillstand gegaan. Ow en de eerste mail ontvangen op naam van fractie Hagen. Toen was ik wel even ontroerd.

24-03-2018 Begonnen met deze blog. Het voelt nog steeds onwerkelijk en het is nog steeds niet helemaal geland. Vandaag om 14.00 uur naar het raadhuis en daarna geen idee wat er nog op de agenda staat. Ik weet wel dat ik een spoedcursus gemeenteraadslid voor dummy’s moet gaan volgen. Als fractievoorzitter zal er nog wel extra taken bijkomen. Wat ik aan het uitzoeken ben is of ik als eenmansfractie ook een burgerraadslid van een andere partij mag kiezen. Het liefst zou ik een jongere extra willen als burgerraadslid, zodat deze al een soort van stage kan lopen via mijn fractie. Voor wat ik begreep moeten namelijk de burgerraadsleden wel verkiesbaar zijn geweest, maar hoeven niet partijgebonden te zijn wanneer zij als burgerraadslid zitting nemen. Het mooiste zou zijn wanneer het ook een vrouw is. Ik hoop ook dat ik mee kan ondertekenen met de intentieverklaring om meer vrouwen in de politiek te betrekken. Dit zou dan wel de eerste extra stap zijn. Één van mijn persoonlijke doelen om politiek deel te nemen is om jongeren een stem te geven in de gemeenteraad. Dit naast diverse andere doelen natuurlijk.  In principe zou je kunnen zeggen dat ik inzet op een werkelijk inclusieve en toegankelijke samenleving in Wassenaar. Stille armoede, Stenen rijkdom; ook dat is in Wassenaar aanwezig. Dit en veel meer punten waar ik me voor wil inzetten moeten nog uitgewerkt worden, zodat iedereen weet waar ik voor sta als fractie Hagen. Het belangrijkste is nu dat er een mooie stabiele coalitie gevormd wordt waarbij Wassenaar zich in verenigd voelt.

Straks maar even de blog opleuken met wat foto’s. Nu eerst koffie.

 

Inmiddels zitten we op 17 juni. Na toch nog enige bedenktijd te hebben genomen en gekregen van de griffie en de burgemeester, ben ik als raadslid geïnstalleerd. Daarna heb ik wereldkundig gemaakt dat ik verder zal gaan als een aparte fractie: Fractie Hagen. Ik heb de naam toch nog maar niet veranderd. Dat was ook nog een punt wat ik aan het overwegen was alvorens ik verder ging als fractie.

er zijn nu diverse vergaderingen geweest en er is een dusdanig grote berg doorgeschoven vanuit de oude raad naar de nieuwe dat ik behoorlijk wat keuzes heb moeten maken mbt waar ik wel en waar ik geen tijd in spendeer. Natuurlijk heb je overal wel een mening over omdat je woont in Wassenaar, maar de meeste zaken waren al dusdanig voorgekookt dat wat ik ook in zou brengen, het door de rest toch niet gehoord zou worden. Ook de coalitieonderhandelingen zitten dan behoorlijk in de weg omdat iedereen nog enigszins het mooiste en liefste meisje van de klas wil zijn naar de ander en er gelijktijdig al bommetjes gelegd worden om de zaak op te blazen. Daar heb ik mij keurig afzijdig van kunnen houden en eigenlijk nog steeds.

Ik besef dat de politiek een beetje is als een varken willen vangen in de modder: je zult zelf ook vies worden. Ik heb me alleen flink voorgenomen om na afloop te douchen, zodat het niet aan mij blijft kleven. En mijn verblijf in de varkensstal zo kort mogelijk te houden.

Het enige wat m.i. mij te doen staat is de overige raadsleden en politieke partijen een spiegel voorhouden als ervaringsdeskundige van veel beleidskeuzes die door hen gemaakt zijn en totaal verkeerd uitpakken voor de inwoners. Zeg maar dat de “gewone” inwoner een stem heeft gekregen. Eentje die niet diplomatiek kletst, niet met een bestek-la naar de raadsvergaderingen komt en totaal geen last heeft van enige angst om het landelijk boos te maken of als partijstemvee mee te klappen.

Nu gaan we (fractie Hagen heeft inmiddels op diverse onderwerpen vrijwilligers die input geven zowel lokaal als landelijk) de inkoop van jeugdzorg/hulp onder de loep nemen. Er staan zo veel mooie woorden in, terwijl de praktijk eigenlijk weerbarstiger is.